Het is er natuurlijk al veel langer, maar sinds het begin van de covid lijkt het wel alsof mensen steeds meer moe zijn. Als dat na de ziekte corona is gebeurd, hebben we er zelfs een woord voor bedacht long-covid (lange covid). Nu wil ik niet suggereren dat long-covid hetzelfde is als burn-out, CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) of welke ziekte met vermoeidheidsklachten dan ook. Nee, het zijn allemaal andere namen voor een groep klachten die per persoon verschillen. De persoon die de vermoeidheid ervaart, is ook echt moe. Het is niet iets ‘tussen de oren’.
Toen ik (Brigitte) zelf voor de Kerst covid kreeg en bleef zitten met grote vermoeidheid, heb ik me moeten overgeven aan niets doen. Sinds de intrede van corona had ik nog harder gewerkt dan daarvoor, dus een gevalletje van ver over je grenzen te zijn gegaan, is hier zeker ook van toepassing. De eerste weken zat ik dankbaar op de bank, dat ik de gelegenheid kreeg om uit te rusten. Zakelijk gezien was dit het ideale tijdstip net voor de kerstvakantie. Echtgenoot was ook ziek, dus gezellig samen op de bank. Maar terwijl hij na nieuwjaar weer begon met werken, moest ik blijven zitten. Ik snapte het wel, maar eind januari werd het inwendig wel minder rustig om te blijven zitten. Inmiddels pakte het Terreel docenten team de zaken op tot mijn grote dankbaarheid en ook wel trots. De verdeling van taken binnen Terreel, een van de punten van onze systeemaccreditatie, zijn we dan toch maar mooi meteen aan het uitvoeren.
Maar terug naar de titel van dit stuk, want niet iedereen is zo ver over zijn grenzen gegaan dat hij soms 60 uur per week heeft gewerkt. Mijn persoonlijke filosofie is dat het met de nieuwe tijd te maken heeft. Ik ga het uitleggen, want wellicht heb je er al wel iets van gehoord of misschien nog niet.
De aarde en al haar bewoners is onderweg naar een volgende dimensie, zeg maar een volgende klas. De dieren en planten doen gewoon mee, maar de mensen hebben hier een grotere uitdaging want wij houden niet van verandering. Om naar deze volgende vijfde dimensie te kunnen gaan (5D), mogen we een aantal zaken loslaten. Gevoelens zoals haat en angst passen niet in 5D. Nu begrijp je misschien waarom de corona een plaats had in onze ontwikkeling: de angst werd zo hoog opgevoerd door de maatschappij en de regels, dat we massaal moesten gaan kijken of we wel met angst verder wilden. In eerste instantie wisten we niet wat ons overkwam, maar daarna werden de regels steeds strenger en klopten er dingen niet meer voor mijn gevoel.
Persoonlijk geloof ik dat iedereen een rol heeft in het spel op aarde, protesteren, covid krijgen, vaccinatie(schade), het mag er allemaal zijn. Massaal hebben we nu gekozen om te leren zonder angst te leven, want angst is het tegenovergestelde van liefde. Aangezien de vijfde dimensie een dimensie van liefde is, begrijp je dat we de angst los moeten laten om verder te kunnen.
Wat kun jij doen? Moe of niet moe, ieder van ons mag kijken naar wat hij/zij loslaat en wat er mee wordt genomen naar de volgende dimensie, eigenlijk een soort nieuwe start van je leven. De vermoeidheid kan je daarbij helpen om je rust te pakken, te mijmeren en te voelen. En net als iedereen mag ook ik dat doen. Dat betekent loslaten, niet zo gemakkelijk als je graag controle hebt, maar het mag. Mijn vermoeidheid wordt heel tergend langzaam wat minder, een halve dag enthousiast werken (gelukkig kan dat weer), wordt regelmatig gevolgd door drie of meer dagen moeten uitrusten. Frustrerend, maar ik geef me er maar aan over. Ondertussen er komen allerlei ideeën en ingevingen over nieuwe blogs, cursussen. Kortom, wordt vervolgd 😊❤
