Ken je dat? Je neemt je voor om iets te doen of te leren en het een na het ander gebeurt om je het tegendeel te bewijzen of je ermee te confronteren. Net zoals dat je moeizaam probeert een baby te krijgen en je ziet overal kinderwagens. Het is net alsof het universum je vraagt of je je voornemen echt wilt hebben en uitvoeren.
Afgelopen maand nam ik me voor om alleen nog overal het positieve te zien. Ik weet het, best een uitdagend voornemen maar focussen op het negatieve geeft me alleen maar buikpijn. Natuurlijk wil ik ook een beetje op de hoogte blijven van wat er in de wereld gebeurt, maar dat doe ik al jaren door even snel door nu-punt-nl te scrollen en dat is het dan. Nou ja, de rest wordt regelmatig toch ingevuld door een partner die graag nieuws wil delen, wat natuurlijk vaak het nieuws is dat ik had willen mijden. Maar goed, de keuze tussen wel partner met niet gewild nieuws of geen partner is toch nog wel een hele andere.
Ik nam me dus voor alleen het positieve te zien. Dat heb ik geweten: tijdens een paar dagen kamperen. De eerste avond was heerlijk rustig, weinig mensen op de camping, vogeltjes die zongen echt even ontspannen. Op de tweede dag wat misverstanden met iemand en in de avond was er een grote groep op de camping met muziek aan tot elf uur ’s avonds. Zo’n basdreun haalt me dan telkens uit mijn ontspanning, niet fijn.
De derde dag bleek er toch geracet te worden op TT circuit in Assen vanaf negen uur ’s morgens niet zo ver van de camping, we kampeerden in Assen, maar er zou niet geracet worden! Ondertussen werd er een luidruchtige grasmaaier op de camping gebruikt. De inwendige irritatie loopt op, waar ga ik op focussen? Geprobeerd het zoveel mogelijk te negeren, maar ik hoorde de hele dag de motoren natuurlijk. Basisspanning blijft hoog. Dan maar snel buiten de camping iets gaan doen.
‘s Avonds zat de groep zat er nog, dus maar een wandeling gemaakt. Lekker rustig in de natuur, zou je denken, maar we werden belaagd door een grote enthousiaste hoeveelheid muggen en teken, niet echt rustgevend. “Wil je nog focussen op het positieve?”, vroeg de kosmos grinnikend. Ondertussen in de relatie een misverstand, pfff, hoezo positief, ik ben het even kwijt hoor. Terug op de camping gekomen was het veel drukker geworden, dus meer gepraat, gespeel en onrust tot elf uur. “Rustig blijven”, vertel ik mezelf, “het is dadelijk voorbij”. Ja, ik wil nog steeds het positieve zien, maar tjonge wat een uitdagingen.
De volgende ochtend dan maar lekker naar de douche. Waar ik de afgelopen dagen alleen in het gebouw was, zie ik nu de resten van een puber in de douche: etiket van een drogist op de muur, haren overal. “Haal even adem, niet jouw zaak.”
Na een regenbui gingen we lekker in het zonnetje wandelen op de hei … totdat we halverwege waren … ineens verscheen er in de apps een voorspelling van twee uur en die bleek te kloppen. Dus, de terugweg van anderhalf uur hebben we door hoosbuien gelopen… “maar, universum, daar ben ik dus niet van onder de indruk!” Al snel klotste het water in mijn schoenen en was mijn jas doorweekt. Mijn hoed hield mijn haren droog en mijn jas hield nog een gedeelte van mijn t-shirt droog, maar dat was het dan. Maar, ik ben lekker buiten en daar word ik dan blij van, nat of niet.
Thuisgekomen voelen we alle stenen van de huizen om ons heen op ons drukken nadat we een paar dagen heerlijk tussen de bomen op de camping en in de bossen hadden doorgebracht. Kortom, mijn voornemen om alleen het positieve te zien, heeft nog even werk nodig, wat een uitdaging!
De les hieruit: kies zorgvuldig waar je je op wilt focussen, want het universum daagt je soms uit of door je een uitdagend doel te laten kiezen of door je haarfijn het tegenovergestelde van je doel te laten ervaren. Tja, we zijn naar de aarde gekomen om dingen te ervaren, laten we het vooral leuk maken voor onszelf.
